پايان نامه اهداف تربيت شهروندي

اهداف تربيت شهروندي بستگي زيادي به نوع نظام هاي سياسي يك كشور دارد. مالن (۲۰۰۸) بر اين باور است كه هدف تربيت شهروندي در مدارس عمومي آمريكا بايد القاي ارزش ها و اصول دمكراتيك، پرورش مهارت هاي تفكر انتقادي و مسئله گشايي، درگير كردن فراگيران در مباحثات پيرامون مسائل و موضوعات گوناگون و فراهم كردن فرصت هاي يادگيري اجتماعي غني به منظور پرورش افراد وظيفه محور و سياست مدار باشد. وولف[۱] (۱۹۹۹) معتقد است كه مربيان و پرورشكاران در صدد تحقق مجموعه اي از اهداف مختلف از طريق تربيت شهروندي هستند. به لحاظ تاريخي بسياري از برنامه هاي آموزشي شهروندي به دنبال پرورش احساس غرور و افتخار ملي در دانش آموزان از طريق مطالعه تاريخ يا موسسات سياسي كشور بوده اند. برخي از مربيان رويكردي ارسطويي اتخاذ كرده اند. بدين معني كه فرد براي اينكه انساني با فضيلت محسوب شود بايد در امور جامعه سهيم گردد و به همين منظور به فراگيران ارزشمندي خدمت به كشور، به عنوان مثال از طريق خدمت سربازي آموخته مي شد. با اين وجود برخي افراد بر تعليم اصول عدالت اجتماعي به عنوان هدف اساسي تربيت شهروندي تاكيد مي ورزند. سرانجام بسياري از دمكرات هاي مشاركت طلب از آموزشي حمايت مي كنند كه به دانش آموزان بياموزند تا در محيط كار، مدرسه، خانواده فردي فعال باشند. اين گروه از آموزش و پرورشي حمايت مي كنند كه دانش آموزان را قادر مي سازد تا در مدرسه و محيط زندگي به تمرين مشاركت بپردازند. المعامري (۲۰۰۹) مي نويسد كه تربيت شهروندي در برخي از كشورها بر پرسشگري مبتني است. به عبارت ديگر تربيت شهروندي قصد دارد تا تفكر انتقادي را در فراگيران  بپروراند تا بدين طريق ان ها را در بررسي انتخاب ها و ارزيابي تصميماتي كه بر زندگي فردي و اجتماعي­شان تاثير مي­گذارد، ياري رساند. در مقابل، برخي ديگر از كشورها تمايل دارند تبعيت و همشكلي را در بين دانش آموزان ترغيب كنند. اين نوع تربيت شهروندي به دنبال پرورش وفاداري شديد فراگيران نسبت به حكومت مي­باشد ولو اينكه چنين حكومتي در راستاي مصلحت عمومي عمل نكند. به عبارت ديگر دانش آموزان به منظور پذيرش نظم اجتماعي و سياسي و احترام، مراجع قدرت، آداب و رسوم و سنت ها آماده مي شوند، بدون اينكه درباره آن ها تامل داشته باشند. براي اشاره به اين گونه تربيت شهروندي كشورهاي عربي منطقه را نام برد. شوراي ملي مطالعات اجتماعي آمريكا (NCSS)بيان  مي كند كه هدف اصلي مدارس اين است كه دانش آموزان را به عنوان شهروندان فعال و مشاركت­جو آماده كنند. اين آمادگي به دانش آموزان كمك مي كند تا دانش، نگرش و مهارت هاي مورد نياز براي پذيرش مسئوليت يك شهروند در جامعه اي دمكراتيك را كسب كنند. اين شورا بر اين باور است كه يك شهروند فعال:

 

• ارزش ها و باورهاي اساسي دمكراتيك را پذيرفته و مسئوليت­پذير باشند.

 

• در مورد مردم، تاريخ و سنت هايي كه جوامع محلي، كشور و جهان ما را شكل بخشيده­اند از دانش و آگاهي لازم برخوردار است.

 

• در اين مورد كه ملت ما چگونه قانون اساسي، موسسات مدني و فرآيندهاي سياسي را پايه­گذاري كرده­اند، آگاهي دارد.

 

• شهروند فعال از مسائل و وقايعي كه مردم در سطوح مختلف محلي، منطقه اي،

ملي و جهاني متاثر مي­سازد، آگاه است.

 

• اطلاعات مختلفي را از منابع و شيوه هاي گوناگون دريافت مي كند و براي تكوين باورهاي روشن و خلق راه­حل­هاي گوناگون استفاده مي­ كند.

 

• به طرح سوالات معني دار مي پردازد و قادر است اطلاعات و عقايد گوناگون را تحليل كرده و ارزيابي نمايد.

 

• اين توانايي را دارد كه با اعضاي يك گروه همكاري اثربخشي داشته باشد.

 

• و در نهايت شهروند فعال به طور فعالانه در زندگي مدني و اجتماعي خود مشاركت مي­ كند (سينتياند و سانگ[۲]، ۲۰۰۸).

بالطبع شناسايي و ترسيم و اهداف تعليم و تربيت شهروندي در هر كشوري مستلزم كسب شناخت از مفهوم شهروند خوب و همچنين مولفه هاي شهروندي است. به عبارت ديگر در گام نخست بايد دست­اندركاران تعليم و تربيت شهروندي بدانند شهروند خوب كيست؟ و مولفه هاي شهروندي و بالطبع تربيت شهروندي كدام است؟

مي­توان به اين نكته اساسي اشاره داشت كه كه بك برنامه درسي شهروند خوب بايد اهداف چندگانه­اي را تحقق بخشد. به عبارت ديگر برنامه درسي شهروندي بايد فراگيران را در پرورش ويژگي­هاي چندگانه زير كمك كرده و فرصت­هاي گوناگوني را براي پرورش مهارت­ها نگرش­ها و ارزش­هاي فراگيران تدارك ببيند.

[۱] – Wolf

[۲]- Cynthiaand & Sung